NAAR HET OOSTEN

Terwijl de Noren graag de Britse eilanden onveilig maakten en de Denen er een hobby van maakten om het vasteland van Europa met een bezoekje te traumatiseren. Kozen de Zweden er voor om handelaartje te spelen in Rusland. Door middel van de Russische rivieren, konden ze een hele handelsnetwerk oprichten en bereikten uiteindelijk de Zwarte en de Kaspische zee.

Ook de Zweden waren behendig met boten en ze maakten gebruik van de Russische rivieren. De rivier de Dnjepr kende echter zeven stroomversnellingen, die ze probeerden te mijden. Dit zouden ze gedaan hebben, door hun boten over land te vervoeren. Ze staken de roeiriemen door de roeigaten, zodat ze handvaten hebben, om de boot te dragen.

De Slavische bevolking van Rusland, noemden de Zweden Russen (Roeiers) en het land is nooit meer die naam kwijtgeraakt.

Op hun reizen kwamen ze ook in aanraking met verschillende volkeren. Waaronder die van de Arabieren. Ze namen zelfs wat van hun kledinggewoonten over. Scandinavische vikingen, droegen vaak nauwsluitende broeken. De Russische vikingen gingen op een gegeven moment pofbroeken dragen.

Door de handel met de Arabieren, die zelf weer handel dreven met China, kon je in Scandinavië ook aan specerijen en Zijde komen mits je natuurlijk rijk was.

Toch waren het geen lieverdjes. Ze namen Novgorod, Kiev en Smolensk over en lieten de plaatselijke bevoling een soort belasting betalen. Ook handelden ze in slaven. Soms hadden ze Britse vrouwen of monniken bij zich, die eerder waren buitgemaakt, maar er werd ook veel gehandeld in leden van de Slavische bevolking. Daar komt dan ook onze woord 'slaaf' vandaan.

Volgens de overlevering zouden de Russische Slaven, de Zweden in 826 hebben uitgenodigd met de tekst.

IBN FADLAN

Deze Arabische diplomaat kwam dit volk eens tegen en heeft er een verslag over geschreven, en is een belangrijke bron over het leven van de vikingen.

"Ik heb nog nooit eerder zulke perfecte lichamen gezien, zoals die van hun- Ze waren als palmbomen en zijn bleek en roodharig. Ze dragen niet de qurtag of de kaftan. De mannen dragen een cape die de helft van hun lichamen bedekken, en een arm onbedekt laat. Ieder draagt een bijl, een zwaard en een dolk, en ze zijn nooit zonder. Hun zwaarden zijn van Frankische variëteit, met brede geribbelede bladen. Elke man is van hun teentoppen tot aan hun nek bedekt met donkergroene lijnen, afbeeldingen en dergelijke."

Hij was blijkbaar onder de indruk van hun verschijning. Hij was echter wat minder te spreken over hun hygiënische gebruiken.

"Ze kunnen natuurlijk niet voorkomen dat ze iedere dag hun gezichten en hoofden moeten wassen, wat ze dan doen met de smerigste en meest vervuilde water die je maar kan bedenken. Ik zal het uitleggen. Elke ochtend komt een slavin binnen met een grote schaal water, die ze aan haar eigenaar overhandigd. Hij wast zijn handen en gezicht in het water, dan doopt hij zijn kam in het water en kamt zijn haar, snottert zijn neus uit en spuugt in de schaal. Er is geen enkele vuile onreinheid, wat hij niet doet in dat water. Wanneer hij het niet meer nodig heeft, neemt de slavin de schaal op en breng het naar de man naast hem en doet dezelfde routine als zijn vriend. Ze blijft de schaal van de ene man naar de andere dragen, tot ieder in de huis is geweest, die elke hun neus leegsnotteren en spugen, hun gezichten en haren in de schaal wassen."

En dan te bedenken, dat sommige Britse vrouwen liever met een viking trouwden, omdat die zichzelf tenminste wel wasten. Nou weet ik niet of dit bij alle Vikingen gebruikelijk was, maar dit was wel wat Ibn Fadlan beschreef.

Deze handelaren waren ook niet vies van roven. Ze hadden geprobeerd om de stad Constantinopen, het tegenwoordige Istanboel met honderden schepen aan te vallen. De stad hield twee keer stand, maar de Byzantijnse keizers waren zo onder de indruk, dat ze de vikingen huurden als keizerlijke wacht en waren soort elitetroepen. Ze werden Varjagers genoemd.

HARALD SIGURDSSON

Op een dag hadden ze er blijkbaar genoeg van om voor lijfwacht te spelen. Een beroemd verhaal ging over een zekere Harald Sigurdson, die in dienst was bij de keizer. Maar op een dag wilde hij met zijn vloot weggaan. De keizer wilde dit niet en spande een ketting in de haveningang. Harald ook niet op zijn achterhoofd gevallen, liet zijn mannen op de ketting staan, zodat die naar beneden werd geduwd en de schip erover heen kan varen, de Zwarte Zee op.

Er zijn bewijzen gevonden dat de vikingen handelscontacten hebben gehad met het verre oosten. Op Gotland in hebben ze 80.000 Arabische munten, Iraanse parels en edelstenen uit Indië gevonden. En er zijn ook aanwijzingen dat ze in contact kwamen met de Zijderoute.